این شماره میهن قبل از خیزش اعتراضی اخیر در سراسر کشورمان طراحی و برنامه ریزی شده بود. بنا براین متن فراخوان (و سرسخن این شماره) و برخی مقالات قبل از این خیزش نوشته شده است. اما به طور اتفاقی موضوع در نظر گرفته شده کاملا با فصل نوی آغاز شده در صحنه سیاسی ایران و کشتار و سرکوب در جای جای میهن مان (به ویژه کردستان و بلوچستان) همخوانی دارد. این مسئله از سرسخنی که از قبل نوشته شده نیز مشخص است:
مدتی است که فشار سرکوب حاکمان جمهوری اسلامی گسترش و شدتی بیش از پیش یافته است.
فعالان صنفی معلمان تحت سرکوبی شدیدتر از قبل قرار گرفته‌اند و تعداد زیادی از معلمان در زندان به سر می‌برند.
فشار گشت‌های ارشاد و وحشیگری آنها علیه زنان شدت یافته و حاکمان روی حجاب اجباری تاکید و سماجت بیشتری به خرج می‌دهند.
فشار بر بهائیان سبعیت بیشتری یافته و در جای جای میهن مورد بازداشت و سرکوب قرار می‌گیرند و به تخریب منازل آنها حتی در روستاهای دورافتاده دست زده‌اند.
حساسیت روی تشکل‌های کارگری و فعالیتها و اعتصابات آنها دوچندان شده است.
تجمعات اعتراضی بازنشستگان سپید مو مورد حمله قرار می‌گیرد. حتی جانبازان جنگ نیز ضرب و شتم می‌شوند.
فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشری بیشتری احضار و یا محبوس می‌شوند.
برای هنرمندان معترض خط و نشان بیشتری کشیده می‌شود. فعالانشان به زندان می‌افتند و فضای فعالیت هنری و سیاسی هر چه تنگتر می‌شود.
برگزار کنندگان جلسات کلاب هاوسی که در داخل کشور اقامت دارند مرتبا احضار و جلسات و فعالیت‌های‌شان ممنوع می‌شود.
فعالان فضای مجازی احضار و مورد تهدید و صدور حکم حبس و جریمه و توقیف حتی تلفنهای همراهشان قرار می‌گیرند.
حکومت طرح به اصطلاح صیانت از فضای مجازی را به شدت پیگیری می‌کند.
اینک کار به آنجا کشیده شده که حاکمان حتی دنبال گزینش و فیلتر اعضای نهادهای مدنی از طریق تصویب قوانینی سرکوبگرانه در این حوزه هستند.
تعداد اعدام‌ها و اجرای احکام ضدانسانی قطع انگشتان دست شتاب گرفته است.
چتر سانسور و سرکوب حتی هیئتهای عزاداری و متن‌های مرثیه خوانی آنها را هم فراگرفته است. برخی هیئتهای مذهبی منتقد تعطیل شده و برخی مداحان غیردولتیِ منتقد از اجرای مراسم مذهبی منع شده‌اند. همچنین به مداحان دولتی نیز گوشزد کرده‌اند که نباید انتقادی از دولت رئیسی بکنند.
برخی جوانانی که قبلا در جبهه ولائی قرار گرفته و اکنون منتقد فساد ساختاری حکومت شده اند، با احضارهای مکرر به حبس محکوم شده‌اند.
برخی روحانیون منتقد نیز احضار و تحت فشار برای توقف فعالیت‌های‌شان قرار گرفته‌اند.
بر این سیاهه می‌توان بسی افزود.
اینک حاکمان جمهوری اسلامی ضمن مقدس کردن مسئله هسته‌ای؛ اما اقتصاد و محیط زیست و سرنوشت ایران و ایرانیان را در حاشیه و تحت سرکوب و تخریب قرار داده است.
بر اساس این واقعیات تلخ، شورای دبیران میهن تصمیم گرفت که شماره 46 نشریه به موضوع:
«سرکوب ایران»
(سلاح سرکوب تا کجا کار می‌کند؟)
اختصاص یابد.
در این شماره می‌خواهیم ببینیم چرا گستره و شدت سرکوب توسط حکومت ولایت فقیه بالا گرفته است؟ سلاح سرکوب تا کجا کار می‌کند؟ آیا این سرکوبها باعث سکوت فعالان و انفعال بقیه همراهان و مردمان می شود و یا به دامنه کمی و کیفی اعتراضات خواهد افزود؟ چرا و چگونه؟
شورای دبیران نشریه میهن
جواد اکبرین، رضا علیجانی، علی کشتگر و محسن یلفانی