با انتخابات ریاست جمهوری 1400 ظاهرا حکومت یکدست شده و تمامی نهادهای کشور بیش از پیش در دست ولایت فقیه قرار گرفته و بود و نمود نظام هر چه بیشتر یکی شده است.
اما آیا برگزاری یک انتخابات مهندسی شده که پاسخ «نه» از بخش زیادی از مردم ایران گرفت تنها به دنبال یکدست سازی قدرت در لحظه کنونی و در اختیار گرفتن قوه مجریه توسط جریان ولایی بود و یا اهداف دیگری نیز در پس نقطه چین رخدادهای سیاسی چند ساله اخیر وجود دارد؟
آیا زین پس هسته سخت حکومت تصمیمی تاریخی جهت ورود به مرحله جدیدی گرفته و یا همان نقطه چین گذشته را دارد ادامه می‌دهد؟
فرایند این تغییر و تحولات چه تاثیری در ساختار داخلی قدرت برجای خواهد گذاشت؟
مسئله و بحران جانشینی آیا نقشی در این روند دارد؟
جمهوری اسلامی چه سیاستی برای مواجهه با بحران‌های برهم انباشته شده در پیش گرفته است؟
کشورهای منطقه و جهان چه تنظیم رابطه‌ای با این فرایند خواهند داشت و این روابط چه تاثیرات داخلی در پی خواهد داشت؟
آیا آرایش نیروهای سیاسی در داخل و خارج از کشور تغییر خواهد کرد؟
و بالاخره مهم تر از همه اقشار مختلف مردم ایران در این روند چه تاثیراتی خواهند داشت؟
مجموعه این سئوالات ما را بر آن داشت که موضوع شماره آینده میهن را
«جمهوری اسلامی 1400 به کجا می‌رود؟»
قرار دهیم.
شورای دبیران نشریه میهن
جواد اکبرین، رضا علیجانی، علی کشتگر و محسن یلفانی