حدود چهار دهه از رخداد انقلاب بهمن ۵۷ می‌گذرد. به تدریج؛ اما به صورتی شتابان و به خصوص در دو دهه اخیر، نظرات، قضاوت‌ها، حس‌ها و عواطف روی این رخداد تاریخی، متفاوت و متشتّت شده است. اگرچه تغییر نسلی نیز بر این تنوع افزوده اما شاید بیش از همه، عملکرد حکومت پس از انقلاب، در این برخوردها موثر بوده است.
این موضوع اینک به یکی از جنجالی ترین و پرمنازعه ترین موضوعات سیاسی تبدیل شده که از عرصه های سیاسی تا بحث های بین نسلی درون خانواده ها را به خود اختصاص داده است. این نزاع تا آنجاست که گاه یک دوقطبی پر حرارت را تشکیل می دهد. از دیو و شیطان تا فرشته و قدیس. چرا که نه تنها با فکر و ذهن بلکه با جان و روان و عواطف دو سوی این گفتگو سروکار دارد.
بر این اساس در سالگرد انقلاب تاریخی بهمن 57 شورای دبیران نشریه/ سایت میهن پرونده شماره 19 خود را به این موضوع یعنی «انقلاب» پس از چهار دهه، اختصاص داده است.
میهن این شماره سعی دارد در حد توان از فضای دوقطبی موجود فاصله بگیرد و نگاهی مستدل تر و مستندتر به این اتفاق و سرفصل مهم در تاریخ کشورمان بیندازد.
بدین ترتیب اینک پس از چهار دهه شاید فرصت و مجالی باشد برای اندیشیدن به این سئوالات بنیادین که:
- چه عللی باعث انقلاب شد؟
- آیا انقلاب اجتناب ناپذیر بود؟
- پس از چهار دهه؛ آیا می توان گفت این رخداد به نفع جامعه ایران بود؟
- آیا می توان به طور همزمان در ایران معاصر به دو فرض «انقلاب» در یک حکومت و «اصلاح» در حکومت دیگر معتقد بود؟
- آیا جامعه ایران مستعد یک انقلاب دیگر است؟
- آیا به جامعه کنونی ایران «توصیه» یک انقلاب علیه وضع موجود را دارید؟
و…
شورای دبیران نشریه میهن
جواد اکبرین، رضا علیجانی، علی کشتگر و محسن یلفانی